Potomni otrzymali jego  zszargany obraz , a ekscesy marginalne pamiętamy jako najważniejsze argumenty w jego osądzie. Tyberiusza, drugiego cesarza rzymskiego widzimy w ciemnych  barwach . Tych, którzy Tacyta za nieprzychylnego Cezarom i władzy ich uważają są w wielkim błędzie. Otóż Tacyt Cezara  jako dobrego polityka opisuje, a seksualne jego fanaberie na  plan dalszy  powinny być zepchnięte . Pamięć mu się należy za stabilne granice, na wschodzie ugładzenie sytuacji, choć sposobność  dały do zgładzenia Germanika. Jego niesławę min Graves(1) nam podsuwa, wystawiając mu opinię degenerata, którym  był, ale jak wyżej wspomniane nie należy brać to jako dowód koronny w ocenie tej postaci. Tytułu dobrego dowódcy odmówić mu nie sposób, bo z powodzeniem wraz z Germanikiem legiony przeciw Germanom prowadził, choć za rządów swoich, podbojami się nie zajmował. Retoryka również nie była u niego zaniedbana. Oto i jej próbka:

Wiem, zgromadzeni ojcowie, iż bardzo wielu widziało w tym brak stałości charakteru z mojej strony, że nie sprzeciwiłem się miastom azjatyckim, które niedawno o to samo prosiły. Przeto chcę usprawiedliwić moje poprzednie milczenie, a zarazem wyjawić wam to, co na przyszłość postanowiłem . Ponieważ boski August nie zabronił wznieść dla siebie i dla miasta Rzymu świątyni w Pergamum, ja, który wszystkie jego czyny i słowa jak zakon szanuję, tym chętniej poszedłem za uświęconym już przykładem, że z moim kultem łączy się hołd dla senatu. Atoli o ile można by mi wybaczyć, że jeden raz na to się zgodziłem, o tyle świadczyłoby o próżności i dumie, gdybym zezwolił, aby wszystkie prowincje czciły mnie wyobrażanego pod postacią bóstwa, także cześć Augusta musiałyby zaniknąć, gdyby ją wskutek pochlebstw bez różnicy uogólniano.
Co do mnie, zgromadzeni ojcowie, to biorę was na świadków i chcę, aby o tym pamiętała potomność, żem człowiek śmiertelny i ludzkie spełniam obowiązki oraz, że wystarcza mi , jeżeli pierwsze stanowisko zajmuję. Potomni dość i aż nadto moją pamięć uczczą, jeżeli uznają mnie godnym moich przodków, dbałbym o wasze sprawy, statecznym w niebezpieczeństwach, nieustraszonym wobec zaczepek, gdy chodzi o interes państwa. Niech to będą moje świątynie, założone w waszych sercach, moje najpiękniejsze i trwałe posągi, bo te, które się wznosi z kamienia, na równi z grobami są lekceważone, skoro sąd potomnych w nienawiść się odmieni. Przeto zanoszę prośby do sprzymierzeńców, obywateli i samych bogów: niechaj ci aż do końca mego życia użycząmi spokoju duszy i zrozumienia praw ludzkich i boskich, a tamci, skoro zejdę ze świata, niech moim czynom i rozgłosowi mego imienia pochwałę i dobre wspomnienia poświęcą.
Tacyt IV 36-39

Biorąc pod uwagę moje argumenty uczyńcie z kolejnej minuty, czy dwóch chwilkę refleksji i pomyślcie dobrze o Tyberiuszu.

Tacyt Roczniki

Krawczuk Poczet cesarzy rzymskich

Swetoniusz Żywoty Cezarów

Auguet Kaligula czyli władza w ręku dwudziestolatka

_______

1 Chodzi tu o powieść Ja, Klaudiusz, którą polecam przeczytać, ale należy mieć na uwadze, że to powieść