Dziś chciałbym opisać miłość Rzymian względem Germanika, a przede wszystkim jej objawy po jego śmierci i reakcje ludu na wieść  o przejęciu władzy przez Kaligulę. O ile tak piękne uczucie można opisać.

Może najpierw drobny rys biograficzny:
W 12 roku naszej ery piastował konsulat, a następnie został wysłany do Germanii, aby załatwić sprawę buntu w legionach nadreńskich. Udało mu się utrzymać żołnierzy w ryzach, odniósł zwycięstwo nad wrogiem i odbył triumf. Załagodził sytuację na wschodzie, przyłączył Kappadocję.

Jak donosi Swtoniusz był piękny, odważny, wybitnie uzdolniony w zakresie wymowy i nauki w językach greckim i łacińskim, i niebywale dobry.

Swetoniusz również nam podaje, że gdziekolwiek by się Germanik nie udał, wszędzie witały go tłumy. Gdy wracał z Germanii, naprzeciw wyszły do niego wszystkie kohorty pretorianów i lud rzymski aż do 20 kamienia milowego.

W dniu jego tragicznej śmierci rzucano kamieniami w świątynie, wywracano ołtarze, podobnież nawet barbarzyńcy na wieść o jego śmierci przyjmowali zawieszenie broni, czy to w sporach między sobą czy z Rzymem. Nawet sam Król Królów(1) pogrążył się w żałobie.

W Rzymie, gdy rozeszła się pogłoska o polepszeniu się stanu Germanika ludzie ruszyli ze zwierzętami ofiarnymi na Kapitol. Wszędzie słychać było:

Rzym ocalony, ojczyzna także, Germanik zdrów.

Gdy ogłoszono wiadomość o jego zgonie nastąpiła wielka żałość, którą trudno było ukoić. Na marginesie, gdy Pizon, domniemany zabójca Germanika wrócił do Rzymu, został prawie rozerwany przez tłum.

Tacyt wspomina (I Ann. 44-45), że  Agryppina(2) płodnością i dobrą sławą nad Liwią żoną Druzusa górowała.

O nastrojach po objęciu władzy, przez Kaligulę mówi nam znowu Swetoniusz:
(…)spełnił najgorętsze życzenia narodu rzymskiego (…) upragniony przez większość mieszkańców (…) i żołnierzy gdyż znali go (Kaligulę) jeszcze jako niemowlę. Również pragnęła go cała ludność stolicy, mając jeszcze w pamięci jego ojca Germanika.

Miłość dla syna wielkiego wodza przejawiała się w przydomkach „gwiazda” „chłopaczek, „pieszczotka”, „wychowanek” Ponad to gdy Kaligula wjechał do Rzymu senat od razu powierzył mu cała władzę, wbrew testamentowi Tyberiusza, według którego miał władzę dzielić z Tyberiuszem Gemmelusem. Krawczuk (roz. Kaligula) nam jednak podpowiada, że przed przybyciem Kaliguli do Rzymu, Makron przygotował mu podłoże pod rozpoczęcie władzy.

Gdy nowy cesarz zapadł na zdrowie tłumy oblegały palatyn, niektórzy za jego zdrowie ofiarowali zniewolenie i walkę na arenie, a inni własne życie.

________________

1. Władca Partów

2 Zona Germanika

________________

Tacyt Annales ks. I

Swetoniusz Żywoty Cezarów (wszystkie cytaty i wiadomości z księgi Gajus Kaligula)

Aleksander Krawczuk Poczet cesarzy rzymskich

Roland Auguet Kaligula, czyli władza w ręku dwudziestolatka

_______________

Aktualizacja 10.11.2015 – Powód: dodano przypisy, poprawiono ortografię.